Natuurlijk zijn er mensen die van niets weten. Die niets vermoedend rond lopen. Elke dag bij de dag leven. Ze hebben problemen met crushes, met familie of met wat ze moeten draaien. Ze denken dat hun leven hard kan zijn, ook zonder de monsters. Ze weten niet wat er mee kijkt, wie er achter ze loopt als het donker is.

De meeste hebben een geheel normale jeugd gehad, andere niet zo erg, ze hebben allemaal een verhaal maar zijn hier nogsteeds. Deze mensen leiden een "normaal" leven. Ze worden geboren, groeien op, trouwen, krijgen kinderen en gaan dood. Zo gaat het normaal. Maar het kan zijn dat iets, of emand hun pad kruist, iemand die ze een andere richting op wijst.

Mensen kunnen enkele monsters worden, weerwolven, vampiers, geesten noem maar op. Ook kunnen zij een hunter ontmoeten, een kind van hem/haar krijgen of zelf een hunter worden. Het kan zijn dat er een engel over ze waakt, of een demoon achter ze aan loopt. En het zou me nooit verbazen als een geest ze ooit wel eens gepest heeft.

Sommige geloven in monsters, sommige weten zelfs dat ze er zijn maar willen geen hunters zijn, andere zijn het geweest, maar zijn ermee gestopt. Weer andere weten van niets, zien de monsters als verhaaltjes voor kinderen, zoals de meeste doen.

Om kort te zijn, het volk zijn gewoon mensen, mensen waar nog niets voor beslist is.